Japan!!

We vertrekken uit san fran voor een lange nachtvlucht naar Japan. Bij het inchecken
blijkt dat Else alleen ergens anders zit in het vliegtuig, dat moeten we veranderen maar t vliegtuig zit vol. We zullen bij t vliegtuig horen of t geregeld kan worden. Even later blijkt t geregeld en we zitten samen. Natuurlijk hebben Diecko en Else gehoord wat er gebeurd is, en als Diecko t vliegtuig in gaat en langs first class komt zegt hij; kunnen we hier niet naar verplaatst worden?! Yes, I wish....:)

 De eerste dagen in Japan zitten we in Tokyo in een airbnb. Vanaf de Airport hebben we een duidelijke omschrijving gekregen hoe we naar t appartement komen. Heel fijn want anders hadden we het écht niet gevonden. Alles staat in de trein en metrostations in t Japans en Engels en kleuren aangegeven wat het heel overzichtelijk maakt. We zijn vooral onder de indruk van de hoeveelheid Japanners die in t ov zitten: een krioelende mieren massa. Verder valt op hoe stil het is: zoveel mensen en zo weinig geluid. Niemand praat, af en toe fluisteren ze. En, we worden flink aangekeken. Vooral van de kinderen worden stiekem foto's genomen. Else vinden ze allemaal prachtig met haar blonde haren. We maken er maar grapjes over en als we t zien vragen we of de kids met de Japanner op de foto willen. Dat vinden ze alletwee prima. En, als we nu foto's maken, doet Else ook het peace teken......

De volgende ochtend zijn we vroeg wakker, heel vroeg (4u s ochtends!). We gaan om 7u op pad en horen en zien de stad wakker worden. We hebben een Japan rail pass gekocht en die moeten we eerst gaan ophalen: nu dus zelf de weg uitvinden. Blijkt gelukkig heel makkelijk, alleen....we zijn te vroeg het kantoor is nog dicht. We gaan naar een overheidsgebouw met een 'uitzicht verdieping', zo kunnen we heel Tokyo zien. En dat is grooooot, zo enorm groot dat we het einde van de stad niet eens kunnen zien. De kids zijn onder de indruk....ook vd speelgoedwinkel die ook op deze verdieping zit.
De volgende ochtend gaan we naar de bekende fishmarket: hier kan de de beste sushi (verser dan vers) van Japan krijgen. Het enige is dat dan dan dus je ontbijt is.... het lijkt Diecko niets uit te maken: hij eet ong 50 eurootjes aan zalm sushi weg. Else vindt alleen de rijst lekker en dat vinden de chefs hilarisch. We zitten in een heel klein tentje, met een bar waaraan je kunt zitten. Er zijn 10 plekken. Je wijst aan welke sushi je wilt en die maken ze ter plekke klaar. En het is echt heeerlijk. 
Op een gegeven moment krijgen we allemaal last van ons ogen..... blijkt dat ze uitjes aan het snijden zijn en t tentje is zo klein dat iedereen zit te tranen aan de bar. 

Natuurlijk moeten we ook naar shubaya crossing, het drukste kruispunt vd wereld. We zijn sowieso al onder de indruk van de enorme stromen Japanners waar we ons in begeven. Allemaal zwart haar, bijna alle mannen in wit overhemd en blauwe broek. En gek genoeg is het heel stil op straat en in de metro. Mensen fluisteren, je hoort geen telefoons, bellen id metro is verboden. 
Op shubaya crossing ook: als de lichten op groen gaan, loopt men praktisch in stilte naar de overkant: alles heel geordend en georganiseerd. 
In Tokyo gaan we ook een middagje naar het park. Het is hartstikke druk en geen toerist  te bekennen. Even geen dingen bekijken maar gewoon relaxen met een bento boxje vol met lekkere sushi. In t park blijken Japanners allemaal spelletjes te doen. Oa ook 'Anna Maria koekoe'. Donald vraagt of we mee mogen doen. Hilarisch voor ons en voor hen. Ze maken dan ook 480 foto's en een filmpje met hun drone. Ze weten niet zo goed wat ze met Diecko moeten: streng zijn als hij beweegt of m een beetje laten te gaan. Maar als ze merken dat hij mega fanatiek is, doen ze voor t 'eggie'.

Na Tokyo gaan we naar matsumoto een klein plaatsje, met een mooi kasteel. Het hotel blijkt vooral een highlight voor ons. Zij hebben hun eigen 'onsen', een badhuis met warm bronwater. Mannen en vrouwen zijn gescheiden en de onsen etiquette zijn streng; eerst was je je van top tot teen (letterlijk) en dan pas het bad in. Diecko komt terug met het verhaal dat 'hij zich wel 20x gewassen heeft, want pappa zei doe die meneer maar na en die deed dat ook!' De rest vd tijd in Japan willen ze beiden dus elke keer naar t warme badje: dat heilzame bad gaan ze niet in, hun fun is je eigen douche, een emmer water en flessen vol badschuim! 

Na matsumoto vertrekken we naar Tsumago. Hier kunnen we een mooie wandeling maken tussen 2 dorpjes in. Het hotel is in de middle of nowhere.  'S avonds zitten we in onze private kamer te wachten op ons eten, en hoor ik iemand mijn naam zeggen: staat mijn collega Marc daar ineens. Bizar toeval! 

Die avond wordt Diecko helaas ziek, waardoor we van Tsumago alleen het hotel zien. Dieck houdt niets binnen en we besluiten naar Nagano te gaan zodat we naar een arts kunnen. Uiteindeljk knapt hij op maar het lijkt wel een gratenhuisje. Dat blijkt z'n lijf zelf op te lossen want de dagen daarna heeft hij een soort constante honger: elke 2 uur hoor ik, 'mama? Ik heb best wel honger...' we hoppen in kyoto dus meerdere keren de Mac binnen om maar weer wat binnen te hebben. 

Treinen zijn hét ding in Japan. Hoe hard kan die trein en hoe hard gaat ie in het echt? Hoe gaat 'n sporenwissel met zóveel treinen. We bekijken het allemaal in het railway museum: super leuk museum, jammer dat alles in het Japans is en we er dus eigenlijk maar de helft van begrijpen. :-)

Het leukst in kyoto is het fietsen! Else achterop want haar maat fiets hebben ze niet. Diecko krijgt z'n eigen crossfiets. We gaan op pad in de hitte. De kids hebben een natte zeem in hun nek gekregen die hun lekker koel houdt: ik gluur er af en toe jaloers naar. We rijden met name in achteraf straatjes om de drukte een beetje te vermijden, zo komen we ineens ook allemaal speeltuinen tegen. En zo blijkt, dat dat toch het leukste is voor de kids: een speeltuin (die we in nl ook hebben). Met de fiets bekijken we Kyoto verder: tempels, bamboo bos en de bekende oranje bogen. Er lopen hier veel geisha's rond en ook mannen in traditionele kleding. 
Na een paar dgn Kyoto gaan we naar Maleisie. We merken dat we moe zijn van het reizen...we zijn toe aan vakantie. We gaan na Kuala Lumpur naar Lang Tengah: een eilandje aan de oostkust, waar niets is: een resortje met zwembad en de zee. Sounds like paradise to us! We shall see!