Maleisie en Brunei

We waren op weg naar paradijs...en dat was het! We zaten (toen nog) voor de zomervakantie van EU dus het is rustig: er zijn 4 kamers bezet. De kids wanen het zwembad van zichzelf, vanaf t strand kun je snorkelen, af en toe schuifelt er een komodo lizard voorbij en als je honger hebt komen de meest heerlijke spicy noodles, rijst of curry' uit de keuken! Internet is er....wel een kwartiertje lopen verderop, en heel heel slow. 
We vinden het super chill. De manager vh hotel schuift elke avond even aan voor een praatje en zo leren we van alles over maleisie en t eiland. Hij heeft een grote ton met oreo cookies: Diecko en Else zijn z'n grootste fan!  We lezen boekén, spelen potjes uno, zoeken schelpen, bouwen kastelen, lopen naar de andere kant vh eiland en vinden dan dat we een drankje hebben verdiend. We hebben geen WiFi en dNa een weekje nemen we met moeite afscheid (nadat we met de hele staf op de foto zijn geweest)
We worden opgehaald door een boot die ons naar t volgende eiland brengt: de perhentians. Hier ben ik 12 jr geleden geweest, dus ik ben heel benieuwd hoe het nu is..... en das niet zo goed. Na de rust van Lang tengah, is dit het tegenovergestelde: de baai ligt vol met bootjes, super veel toeristen en elke m2 aan het strand is vol gebouwd. Ik schrik als ik hoor dat het koraal in de baai, allemaal dood en kapot is. 
De eerste 2 dgn moeten we echt wennen. Maar dan vinden we onze draai en de fijne dingen. We gaan een snorkeltocht maken: wij snorkelen maar Else wil dat niet. Ze dobbert in haar zwemvestje met ons mee, zingt een liedje voor zichzelf, ziet geen vis maar heeft een prima naar haar zin. 
We zien vanalles: schildpadden: hele grote, miljoenen vissen in allerlei kleuren en.....haaien. Reefsharks dus niet gevaarlijk maar Joe, onze gids houdt Diecko strak bij zich. Ze zijn echt groot en zwemmen zo snel! Diecko vindt t prachtig allemaal. Hij leert zichzelf naar beneden te duiken, zoals hij Joe ziet doen, en zwemt met gemak met de schildpadden mee. 
Ons hotel heeft s avonds buitenbioscoop. Het hele personeel kent Else door haar naam: 'My name is Elsa', d'r blonde haren en haar bril. Twee avonden regelen ze een kinderfilm, de Smurfen en Moana. Tot onze verbazing zit beide keren de 'bioscoop' vol met backpackers die t ook echt leuk lijken te vinden.
Na de perhentians vliegen we naar Brunei waar onze vrienden Annechien en RobertJan wonen, met hun 3 kids. D en E hebben enorm veel zin om met andere kinderen te spelen én om in een normaal huis te zitten. 
Brunei is niet meer te overtreffen: we zitten in een normaal huis met heel veel speelgoed, de kids spelen de hele dag met elkaar. Er zijn fietsen! Ook voor Else! En op de fiets naar t zwembad van 'de club' is dubbel-feest. Dan blijken ze ook nog een speeltuin te hebben, en kun je je eigen pizza maken. Annechien is de nieuwe hero! Na een paar dgn gaan we 2 nachten naar t Empire hotel. Het hotel dat de broer vd sultan heeft laten bouwen en waarbij hij even een paar miljard uitschoot qua budget. De foto's zeggen genoeg: denk aan groot groter groots, marmer, goud, roltrappen, alles in meervoud: zwembaden, restaurants, liften, winkels, etc. Hilarisch. Vlakbij het hotel ligt het voorheen-prive-pretpark van de sultans fam. Met een waterpark, achtbaan, draaimolen, botsauto's. Annechien is een nog grotere held geworden. 
Daarna is Else jarig! Het is echt feest! Met taarten ( ja ja in Brunei is appeltaart gebakken door RJ en Doon), slingers, cadeaus, liedjes, stoelendans en verkleden. 
S ochtends gaan we bowlen (ach ja waarom niet ;-) en dan naar de bios. Beide hebben we voor onszelf, prive bowlen en bioscoop. Only in Brunei! Nu is Annechien een super held :-)
Vanuit Brunei vertrekken we naar mulu, waar de grootste grotten op de wereld zijn en waar heel veel vleermuizen in zitten. Het bijzondere is dat deze 3 miljoen vleermuizen met z'n allen rond half 6 naar buiten komen in spirale keten (om roofvogels te omzeilen). 
De tocht is wat zwaarder dan we dachten, we lopen bijna 12 km in bijna 40 Gr. Maar de vleermuizen zijn echt indrukwekkend en de grotten ook. 
De kids zijn het reizen inmiddels echt wel gewend. Diecko was voorheen best verlegen met andere mensen, maar kletst nu met iedereen: in t vliegtuig met z'n buurman (samen selfies maken), vraagt of hij bij de driver mag zitten, praat met de gids over tijgers in de jungle etc etc. 
Nu zijn we weer terug in KL. En hebben we weer internet om blogje te uploaden. We vertellen morgen naar de westkant van Maleisie en daarna Sri lanka. En daarna....NL!